Het is eind 2019 als we ons ontwerp kiezen voor het corso van 2020. We zijn er mooi op tijd mee, dus vol goede moed beginnen onze ontwerpers met het uitwerken van een maquette. deze vordert gestaag, en we kunnen niet wachten om te starten met de bouw. De ontwerpers moeten een aantal weken voor onze eigen presentatieavond nog even flink aan de bak om hem af te krijgen. Kortom, een hele normale opmaat, voor hopelijk een mooi corso seizoen. Maar dan word alles anders. de berichten over het corona virus worden steeds zorgelijker. Wat eerst nog een ver van je bed show leek, komt ineens heel snel dichtbij. Er wordt eerst binnen de groep overlegd, en later met de corso organisatie. Het corso is afgelast! Een flinke klap. Maar in de huidige situatie wel de enige juiste.
En dan wordt het even stil. Op de bouwplaats letterlijk. Geen geluid van het opbouwen van de tent. Geen sterke verhalen. Niet vooruit kijken naar een nieuw seizoen. Niet de laatste corso roddels delen. Nee. het is stil.
Maar al snel besluiten we als groep toch de schouders eronder te zetten, en het beste te maken van de situatie. Zo hebben we een Fun Fun quiz georganiseerd. Dat was leuk om te doen. En dat had ook wel iets weg van corso. Want de quiz was hilarisch, en we hadden zelfs last van technische problemen die opgelost moesten worden. Met Pinksteren hebben we een Fun Fun auto puzzeltocht gedaan. Dat was ook een enorm succes. Veel deelnemers, die fanatiek streden voor de overwinning.
De rest van het seizoen hebben we ons dahlia veld onderhouden, en wat klussen gedaan op ons bouwterrein. Alles steeds volgens de RIVM richtlijnen. In augustus hebben we meegedaan aan de mozaïeken tocht die door het c.o.v werd georganiseerd. We hebben niet alleen een mozaïek gemaakt, maar er vooral een gezellige week van gemaakt. Juist in deze week hebben we de corsosfeer kunnen proeven.
Het was super om te doen. We hebben toch even dahlia’s kunnen prikken. Slechte verhalen delen, broodje hamburger eten, lachen, nog even bloemen plukken bij licht van auto koplampen en zelfs na borrelen. Op zaterdag stonden we er weer op tijd. Na een ontbijt van frikandel, en saucijzenbroodjes hebben we het mozaïek geïnstalleerd. Net voor de middag stond alles klaar.
Maar hoe leuk het ook was, het gemis van het corso was er wel. Niet een seizoen dat zich opbouwt naar die 3e vrijdag van Augustus. Geen corsostress, geen las-ogen, geen foam paniek, verf uitdagingen of dahlia schuif perikelen. Maar vooral niet samen zijn. Niet samen kunnen zijn, met onze fantastische Fun Fun Familie. Want dat dat hebben we toch het meest gemist. We hopen natuurlijk enorm dat we volgend jaar weer een wagen kunnen bouwen. Maar vooral hopen we dat we weer een seizoen kunnen beleven met alle Fun Fun-ers samen. samen lachen, samen sterke verhalen vertellen, samen mopperen, samen een biertje drinken, samen weer een zomer lang lol maken.