Wat een corsoweek hebben we gehad. waar in 2024 ons in de laatste weken de wagen echt uit de vingers glipte, hadden we hem nu eigenlijk steeds goed onder controle. Dat betekende niet dat er niet veel moest gebeuren in de laatste week, maar alles ging wel redelijk ontspannen. Ondanks dat we gewoon hard moesten werken. De zaterdag voor het corso zat de wagen zo rond half tien in de avond helemaal in alle lagen papier en karton. Ook zat er al behoorlijk wat kleur op de wagen. Dan ga je toch net wat lekkerder de corsoweek in
We moesten Dinsdag beginnen met het prikken van de bloemen, dus was het maandag en een deel van de Dinsdag flink doorpakken om alle details erop te krijgen. en dat waren er nogal wat. Letters, lijntjes van vilt, touwen wikkelen en kleuren, bladgoud aanbrengen, schilderen, en het laatste houtwerk afmaken. En omdat we goed op koers liepen konden we zelfs op sommige plekken nog net even wat aanpassen als we net niet tevreden waren. Want iedereen had maar 1 doel. Deze wagen moest zo netjes mogelijk op het parcours verschijnen.
Dinsdag ging een ploeg bloemen plukken. Het land stond er prima bij, en de oogst was groot. We wisten toen al dat de grootste uitdaging van het seizoen nog moest komen. De wagen moest nog in de bloemen. En al lag het bloemenaantal niet extreem hoog, de hoeveelheid knipwerk was gigantisch. En ondanks de goede voorbereidingen inclusief knip cursus hadden we er toch stiekem wel een beetje buikpijn van.
Op deze wagen was haast geen meter te vinden waar niet geknipt hoefde te worden. Alle afbeeldingen, lijntjes, blokjes, en ook alle kleurovergangen moesten worden geknipt. Maar iedereen heeft z’n schouders eronder gezet. Van jong tot oud zat rustig met een schaar in de hand te werken. Want we hadden met elkaar afgesproken dat deze wagen strak moest worden!
Aan het einde van de woensdag waren we niet ontevreden over het aantal bloemen wat al aan de wagen zat. De Donderdag gingen we vol goede moed weer verder. Waar je ook zat te prikken, overal om je heen hoorde je het geluid van scharen. In de loop van de dag zagen we al wel aankomen dat het een lange pittige nacht zou gaan worden. En dat werd het zeker. Hoe later het werd, hoe meer we doorkregen dat het pas in de loop van de ochtend zou zijn dat de laatste bloemen erop zouden gaan. Maar zelfs toen, bleef iedereen rustig zijn taak uitvoeren. Niet afraffelen, of snel bloemen erop drukken. Nee gewoon blijven knippen. Hoe laat het ook werd. Sterker nog, op sommige plekken werden er zelfs in de vroege ochtend nog bloemen uitgehaald, en opnieuw geprikt omdat het nog niet netjes genoeg was. Nadat er verschillende appjes waren gestuurd, dat we hulp nodig hadden kwamen er mensen terug, of extra vroeg uit bed om te helpen met prikken.
Rond 10 uur moest de wagen echt naar buiten. Nog niet alle bloemen zaten er aan, maar we konden niet langer meer wachten, en we zouden de rest prikken als hij buiten de tent zou staan. Ondanks dat de wagen super strak in de tent stond reden we hem vlekkeloos naar buiten. Daar konden we nog wat dingen afwerken, en moesten we inmiddels ook vertrekken naar Sint jansklooster.
Hij was op dat moment alleen nog steeds niet klaar. Nog steeds zaten alle bloemen er niet aan. Dus terwijl de wagen onderweg was naar Sint jansklooster, ging ook een ploeg mensen met de nodige bloemen richting de opstel locatie. Klaar om daar de laatste vlakken te prikken. Toen we op onze plek gingen storten ze zich direct weer op deze klus, en om 13:00uur gingen dan echt de laatste bloemen aan de wagen. de klus was nu echt geklaard. En wat waren we trots op dat eind resultaat. Al bij het uitrijden van de wagen was de sfeer goed. Wat een verschil met een jaar eerder. Nu stralende en trotse gezichten. Dat was toch wel ons belangrijkste doel voor dit jaar.
Het corso verliep voor ons soepel en zonder problemen. Ook dat was een groot contrast met een jaar eerder. Waar we in 2024 met veel moeite de bochten konden nemen, gleed de wagen nu probleemloos door alle bochten. Alle beweging werkte, en samen met de acteurs en geluid deed de wagen wat hij moest doen. En in de stralende zon kwamen ook de kleuren erg mooi tot hun recht.
Het was een mooie corsodag. Een mooie afsluiter van een heel bijzonder seizoen. Na 2024 waren we er van overtuigd dat dingen anders moesten. We moesten ons echt even opnieuw uitvinden. We veranderden de structuur van de groep, en we kregen er veel nieuwe leden bij. Dit alles heeft een prachtig resultaat opgeleverd. We zijn trots op de inzet van alle Fun Fun-ers. Jong en oud. iedereen heeft zijn steentje bijgedragen. Sommige hebben nieuwe taken opgepakt, en weer anderen moesten juist wat meer zaken uit handen geven. Een proces wat nog steeds bezig is, maar waar we nog jaren plezier van gaan hebben. We hebben nu al weer zin in 2026!
En oh ja, we werden ook nog 7e.