Zoals jullie de laatste jaren wel gewend zijn, plaatsen we op de website na het corso een verslag van de voorbije corsoweek. Zo ook deze keer. Maar dit was een bijzondere week. Een corsoweek die goed begon op de zaterdag voor het corso. De opkomst was goed. Waar niet lang daarvoor de foamploeg zich lichtelijk zorgen maakte over de voortgang, verdween deze in de loop van de dag. En niet alleen bij hen, maar eigenlijk bij de hele groep. Tuurlijk, we moesten nog enorm hard werken om “Verweven” klaar te maken voor het corso, maar het gevoel dat het ging lukken overheerste.
De maandag begonnen we weer waar we zaterdag waren gestopt. Foamen, verven, licht, geluid, techniek of de tent en terrein klaarmaken voor prikken. Op alle fronten werd hard gewerkt. Maandagavond was er bij veel Fun Fun-ers vooral verwondering. Want de opkomst die avond was haast overweldigend. Wat fantastisch om zoveel mensen in de tent te zien. Schouder aan schouder foamen is iets wat we nog niet eerder hadden meegemaakt, maar het was geweldig om te zien.
Dinsdag gaan we weer verder. ‘s morgens is er eerst het verdrietige nieuws van het overlijden van een bouwer bij onze collega’s van groep Hebbes. Daar wordt je stil van. Dan telt even geen wagen, geen werkdruk of deadlines. Maar toch moet de wagen er staan op vrijdag, dus moet er worden gewerkt. De planning is dat we ‘s avonds starten met prikken, en daarom moeten er ‘smiddags bloemen worden geplukt. en met een flinke ploeg Fun Fun-ers begonnen we aan deze klus. De bloemen waren hierdoor mooi optijd van het land. De kwaliteit van de bloemen was goed, en de opbrengst groot.
Bij terugkomst van de plukploeg was de wagen zover, dat er kon worden begonnen met voorprikken. Aan het eind van de middag was er een mooie voorraad aangelegd, en zoals gepland kon er ‘s avonds worden gestart met prikken. We waren los. Eindelijk. na maanden hard werken begonnen we met de laatste klus. tuurlijk werd er nog geverfd, was nog niet alle verlichting klaar, en moest er qua techniek nog e.e.a. worden gemaakt. Maar die klussen zaten in een afrondende fase.
Woensdag was het volop prikdag. Het inschilderen van de wagen ging verder, en gelukkig konden ze de prikkers voorblijven. Want zoals al eerder deze week, was op woensdag de opkomst enorm. Waar andere jaren op woensdag, de bloemen verdelers het nog wel afkunnen op de diverse steigerlagen, moesten ze nu alle zeilen bijzetten om de prikkers te voorzien van bloemen.
Donderdagochtend gingen we weer volop aan de slag. De laatste dag was ingegaan. Prikken totdat het klaar is. En zoals altijd willen we dat het netjes en strak wordt. Los van de bloemenverdelers werken we al een aantal jaren met mensen die alleen maar bezig zijn met kwaliteitscontrole. prikkers uitleg geven of stukjes bijwerken. Alles om maar een strakke wagen op het parcours te zetten. Vrijdag ochtend waren we rond zeven uur klaar. Dit kwam ook doordat we juist zo hameren op kwaliteit. Dus geen bloemen erop “flappen” maar rustig doorwerken en knippen tot de laatste bloem.
Naast het bloemenprikken, moesten ook de touwen nog in de wagen worden gehangen. Deze konden pas worden gemonteerd nadat de bloemen aan de wagen zaten. Een flinke klus nog, maar dankzij de goede voorbereidingen van het “Touwenteam” werd deze klus tijdig geklaard. Na een kort oponthoud op vrijdag ochtend kon de wagen eindelijk naar buiten. Kippenvel! telkens weer. Een prachtig moment na maanden werken. Als dan ook de wagen nog straalt op vrijdagmorgen is het helemaal een gaaf moment. Vele Fun Fun-ers hebben ervan genoten, en in een ontspannen sfeer werden de laatste puntjes afgewerkt.
Mooi optijd kwamen we Sint jansklooster binnen, en parkeerden we onze wagen op het opstelterrein. Het corso zelf verliep voor ons prima. Niet alle beweging bleef het tot het einde van de corsodag doen, maar dat mocht de pret geenzins drukken. Een impossant beeld reed door de straten. ‘s avonds was het dan eindelijk tijd voor de prijsuitreiking. Door de vele positieve reacties eerder de dag ga je hopen. Zou het kunnen? iets over acht kwam het verlossende woord. We hadden het corso gewonnen. Ondanks dat dit nu de negende keer voor ons was, blijft het gevoel onbeschrijfelijk.
We begonnen dit verslag met de opmerking dat het een bijzondere corsoweek was. Maar wat wat het bijzondere? dat zat hem in de teamgeest. iedereen geeft het beste van zichzelf, en iedereen werkt samen. Om in een drukke corsotent Fun Fun-ers tegen elkaar horen zeggen, dat de ander het goed heeft gedaan, of gewoon iets mooi heeft gemaakt blijft bijzonder. Die sfeer, die teamgeest, en die positieve energie maakt Fun Fun. En met die teamgeest win je Ere prijzen!